زنی تنها، با سبک زندگی بی غل و غش حاضر نیست سفره درد و دلش را با افرادی که از روی ترحم با او سخن می گویند، پهن کند این سریال زندگی نم گرفته که قسمت پایانی آن اصلا مشخص نیست. روزها مهمان خیابان ها باشیم و شبها در نایلون های بی سر و ته با جسمی معلول به امید آنکه فردایی خواهیم داشت یا نه ...

زنی که باید شب ها زیر سقف آسمان با لالایی چکه های باران خواب را مهمان چشمانی کند که تا صبح از سرمای سوزناک شب های آمل خواه و نا خواه باز و بسته می شود تا دوباره خود را در میان انسانهایی ببیند که داشته هایشان از آرزوهایش رنگین تر است.
شاید برای هریک از ما نقشی را انتخاب کرده باشد و شاید گزینه بعدی خود ما باشیم که باید نقش آفرینی کنیم.